Siostra Faustyna, Helena Kowalska, urodziła się 25 sierpnia 1905 roku w Głogowcu koło Łodzi, w wielodzietnej rodzinie chłopskiej. Po kilku latach służby u zamożnych rodzin wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W klasztorze gorliwie spełniała obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki. Prowadziła niezwykle bogate życie duchowe, które obfitowało w różne dary mistyczne. Jej misja polegała na głoszeniu światu prawdy o miłości miłosiernej Boga, wypraszaniu miłosierdzia Bożego dla świata m.in. przez praktykę nowych form kultu Miłosierdzia Bożego (obraz, święto, koronka, godzina Miłosierdzia) oraz zainspirowaniu Apostolskiego Ruchu Bożego Miłosierdzia, który podejmuje te zadania oraz dąży do chrześcijańskiej doskonałości drogą ufności wobec Pana Boga i miłosierdzia względem bliźnich. Zmarła 5 października 1938 roku w Krakowie. Pozostawiła dzienniczek duszy, który zaliczany jest do wybitnych dzieł literatury mistycznej. W 1995 roku została uznana za duchową współzałożycielkę Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Papież Jan Paweł II w 1993 roku dokonał w Rzymie jej beatyfikacji, a w roku 2000 ogłosił ją świętą.

Budowę pierwszego kościoła parafialnego, w miejscu gdzie obecnie stoi bazylika katedralna, rozpoczęto po roku 1236, to jest po dacie nadania aktu lokacyjnego dla Starego Miasta Torunia. Lata 1310-1330 wyznaczają początek budowy obecnego kościoła gotyckiego pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty, który przez ok. 200 lat stale rozbudowywano, nadając mu ostateczny wygląd w końcu XV wieku. W ciągu stuleci był on kilkakrotnie niszczony przez wojny, pożary, katastrofy budowlane czy dewastacje na tle religijnym i odbudowywany z zachowaniem głównej formy architektonicznej świątyni. W 1473 roku został w nim ochrzczony Mikołaj Kopernik przy gotyckiej chrzcielnicy z drugiej połowy XIII wieku, a w roku 1500 zawisł na wieży dzwon Tuba Dei, jeden z największych dzwonów w Polsce. W roku 1935 kościół otrzymał tytuł bazyliki mniejszej na mocy breve papieża Piusa XI, a katedrą biskupią stał się na mocy bulli papieża Jana Pawła II w roku 1992.

Budowę pierwszego kościoła parafialnego, w miejscu gdzie obecnie stoi bazylika katedralna, rozpoczęto po roku 1236, to jest po dacie nadania aktu lokacyjnego dla Starego Miasta Torunia. Lata 1310-1330 wyznaczają początek budowy obecnego kościoła gotyckiego pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty, który przez ok. 200 lat stale rozbudowywano, nadając mu ostateczny wygląd w końcu XV wieku. W ciągu stuleci był on kilkakrotnie niszczony przez wojny, pożary, katastrofy budowlane czy dewastacje na tle religijnym i odbudowywany z zachowaniem głównej formy architektonicznej świątyni. W 1473 roku został w nim ochrzczony Mikołaj Kopernik przy gotyckiej chrzcielnicy z drugiej połowy XIII wieku, a w roku 1500 zawisł na wieży dzwon Tuba Dei, jeden z największych dzwonów w Polsce. W roku 1935 kościół otrzymał tytuł bazyliki mniejszej na mocy breve papieża Piusa XI, a katedrą biskupią stał się na mocy bulli papieża Jana Pawła II w roku 1992.

Według tradycji w początkach XII wieku przeniesiono stolicę biskupią z Kruszwicy do Włocławka; obecny kościół katedralny we Włocławku jest trzeci z rzędu. Kamień węgielny położono w XIII wieku, budowę ukończono w roku 1411. W tym roku uroczyście poświęcono kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. 22 lutego 1907 roku papież Pius X nadał kościołowi katedralnemu we Włocławku tytuł bazyliki.

Według tradycji w początkach XII wieku przeniesiono stolicę biskupią z Kruszwicy do Włocławka; obecny kościół katedralny we Włocławku jest trzeci z rzędu. Kamień węgielny położono w XIII wieku, budowę ukończono w roku 1411. W tym roku uroczyście poświęcono kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP. 22 lutego 1907 roku papież Pius X nadał kościołowi katedralnemu we Włocławku tytuł bazyliki.