Angelo Giuseppe Roncalli urodził się 25 listopada 1881 roku w Sotto il Monte (Bergamo). Mając 12 lat, wstąpił do niższego seminarium duchownego w Bergamo, które było wówczas jednym z najbardziej prestiżowych miejsc kształcenia przyszłych księży. Tam też został przyjęty do III Zakonu św. Franciszka (1 marca 1896 roku). Po otrzymaniu stypendium za wyniki w nauce, rozpoczął naukę w Papieskim Seminarium Rzymskim. W 1902 roku przerwał naukę na rok, żeby odbyć służbę wojskową. Po jej zakończeniu obronił doktorat z teologii i przyjął święcenia kapłańskie 10 sierpnia 1904 roku. Jako młodemu księdzu powierzono mu funkcję sekretarza biskupa Bergamo, Giacomo Radiniego Tedeschi. W 1921 roku rozpoczął służbę dla Stolicy Apostolskiej jako odpowiedzialny we Włoszech za Radę ds. Papieskich Dzieł Rozkrzewiania Wiary. W 1925 roku został wizytatorem apostolskim w Bułgarii i arcybiskupem tytularnym Areopolis. W późniejszych latach pełnił funkcję kolejno: apostolskiego delegata w Bułgarii, w Turcji i Grecji oraz nuncjusza apostolskiego we Francji. W 1953 roku został mianowany kardynałem i patriarchą Wenecji. Pięć lat później, po śmierci Piusa XII, został wybrany papieżem (28 października 1958 roku). Podczas pontyfikatu zwołał Synod Rzymski, powołał komisję do spraw rewizji Kodeksu Prawa Kanonicznego i zainicjował obrady Soboru Watykańskiego II (11 października 1962 roku). Zmarł 3 czerwca 1963 roku. Beatyfikował go 3 września 2000 roku Jan Paweł II, a kanonizował 27 kwietnia 2014 roku papież Franciszek.