Rajmund urodził się w roku 1235 w Palmie, na Majorce. Porzuciwszy dobra doczesne, wstąpił do III Zakonu Franciszkańskiego. W trosce o zbawienie dusz założył instytut dla kształcenia misjonarzy. Był człowiekiem o szerokiej wiedzy. Pozostawił pisma z zakresu każdej prawie dyscypliny humanistycznej. Stąd nazwano go „doktorem oświeconym” (doctor illuminatus). Udał się do Afryki. W mieście Bugium został wtrącony do więzienia, gdzie wiele przecierpiał. Następnie został obrzucony kamieniami. Prawie nieżywego przyjęto go na okręt. Zmarł w drodze w pobliżu Majorki 29 czerwca 1316 roku. Kult jego zaaprobował 19 lutego 1763 roku papież Klemens XIII.

Podczas pierwszego prześladowania Kościoła za cesarza Nerona, po pożarze Rzymu w roku 64, zginęło wielu chrześcijan wśród straszliwych tortur. Świadczy o tym rzymski historyk Tacyt (Annales 15,44) i Klemens, biskup Rzymu, w swoim Liście do Koryntian (rozdz. 5-6).