Wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski ufundował w roku 1602 sanktuarium składające się z zespołu kościołów i kaplic poświęconych Męce Pańskiej. Wierni rozważają przy nich stacje Męki Pańskiej. Rozważają również tajemnice współcierpienia Matki Bolesnej oraz Jej zaśnięcia i wniebowzięcia. Od roku 1641 w Kalwarii Zebrzydowskiej znajduje się otaczany wielką czcią obraz Matki Bożej. Uroczyście koronował go kard. Albin Dunajewski w roku 1887.

Wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski ufundował w roku 1602 sanktuarium składające się z zespołu kościołów i kaplic poświęconych Męce Pańskiej. Wierni rozważają przy nich stacje Męki Pańskiej. Rozważają również tajemnice współcierpienia Matki Bolesnej oraz Jej zaśnięcia i wniebowzięcia. Od roku 1641 w Kalwarii Zebrzydowskiej znajduje się otaczany wielką czcią obraz Matki Bożej. Uroczyście koronował go kard. Albin Dunajewski w roku 1887.

Błogosławiony Marek urodził się w Aviano (Pordenone) 17 listopada 1631 roku. W wieku 17 lat wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów, a mając 24 lata otrzymał święcenia kapłańskie. Po siedemnastu latach życia zakonnego, spędzonych niemalże wyłącznie na modlitwie, w pokorze i ukryciu, na mocy ślubu posłuszeństwa został powołany do posługi kaznodziejskiej. Przemierzał drogi Europy, słuchany przez niezliczone tłumy wiernych gromadzące się w świątyniach i na placach, zachęcając do wiary, praktykowania życia chrześcijańskiego, żalu za grzechy i nawrócenia. Papież Innocenty XI mianował go misjonarzem apostolskim i legatem papieskim. W ten sposób otwarły się przed nim podwoje dworów rządzących, gdzie często miał okazję przyczyniać się do jedności i zgody w tamtych niespokojnych czasach. Szczególna przyjaźń łączyła go z cesarzem Leopoldem I oraz z cesarską rodziną na dworze w Wiedniu. Wyczerpany przez niezliczone podróże i apostolskie trudy, opatrzony apostolskim błogosławieństwem, zmarł w Wiedniu 13 sierpnia 1699 roku, ściskając w ręku krucyfiks. Papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym 27 kwietnia 2003 roku.

Papież Poncjan i prezbiter rzymski Hipolit, pisarz kościelny, zostali zesłani przez cesarza Maksymina do ciężkich robót na Sardynię w roku 235. Obaj zmarli na zesłaniu. Ich ciała przeniesiono do Rzymu i groby otoczono kultem.