W soboty okresu zwykłego, które dopuszczają wspomnienia dowolne, można odprawiać w ten sam sposób wspomnienie Najświętszej Maryi Panny.

Władysław Findysz urodził się 13 grudnia 1907 roku w Krościenku Niżnym na Podkarpaciu. Święcenia prezbiteratu przyjął 19 czerwca 1932 roku w Przemyślu. W roku 1942 został proboszczem w Nowym Żmigrodzie. W czasie II wojny światowej, a także w latach powojennych niósł ofiarną pomoc duchową i materialną wszystkim mieszkańcom, bez względu na narodowość i wyznanie. W latach Soboru Watykańskiego II włączył się aktywnie w dzieło „Soborowych czynów dobroci”, apelując z ambony i za pośrednictwem listów o odnowienie życia religijnego. Odpowiedzią władz komunistycznych na gorliwą działalność duszpasterską ks. Findysza były liczne prześladowania. 17 grudnia 1963 roku za rzekome „zmuszanie do praktyk religijnych” został skazany na dwa i pół roku pozbawienia wolności. W więzieniu znęcano się nad nim fizycznie i psychicznie. Władze z premedytacją uniemożliwiły mu poddanie się uprzednio zaplanowanej operacji na nowotwór przełyku. Z więzienia zwolniono go warunkowo w stanie skrajnego wycieńczenia. Zmarł po kilku miesiącach, 21 sierpnia 1964 roku. Został ogłoszony błogosławionym jako męczennik 19 czerwca 2005 roku w Warszawie.

Błogosławiony Bernard urodził się w Offidzie w rodzinie rolników w roku 1604. W 22 roku życia wstąpił do Zakonu Kapucynów i jako brat zakonny prowadził życie naznaczone modlitwą i pokutą. Udzielał rad w trudnych sprawach, pytany także przez ludzi szanowanych i uczonych, choć sam był analfabetą. Zmarł jako dziewięćdziesięcioletni starzec 22 sierpnia 1694 roku. Papież Pius VI ogłosił go błogosławionym w roku 1795. Jego relikwie są przechowywane w kapucyńskim kościele klasztornym w Offidzie.

Róża urodziła się w Limie, stolicy Peru, w roku 1586. Już w domu rodzinnym odznaczała się chrześcijańskimi cnotami. Przyjąwszy habit III Zakonu św. Dominika, oddała się surowej pokucie, aby wyprosić zbawienie Indian. Zmarła 24 sierpnia 1617 roku.