Urodziła się w roku 1207, jako trzecie dziecko Andrzeja II, króla Węgier, ze słynnego rodu Arpadów, który dał Kościołowi św. Stefana, św. Emeryka i św. Władysława. Jej matką była Gertruda z Andechs-Meran, siostra św. Jadwigi Śląskiej. W młodym wieku Elżbieta została wydana za mąż za Ludwika, landgrafa Turyngii, i z tego małżeństwa miała troje dzieci. Prowadziła bardzo głębokie życie duchowe. Po śmierci męża, mając zaledwie 20 lat, przyjęła habit tercjarski. Żyła w dobrowolnym ubóstwie, zbudowała szpital, w którym oddawała się pielęgnowaniu ubogich. Zmarła w Marburgu 17 listopada 1231 roku. Kanonizował ją 27 maja 1235 roku papież Grzegorz IX.