Siostra Faustyna, Helena Kowalska, urodziła się 25 sierpnia 1905 roku w Głogowcu koło Łodzi, w wielodzietnej rodzinie chłopskiej. Po kilku latach służby u zamożnych rodzin wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W klasztorze gorliwie spełniała obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki. Prowadziła niezwykle bogate życie duchowe, które obfitowało w różne dary mistyczne. Jej misja polegała na głoszeniu światu prawdy o miłości miłosiernej Boga, wypraszaniu miłosierdzia Bożego dla świata m.in. przez praktykę nowych form kultu Miłosierdzia Bożego (obraz, święto, koronka, godzina Miłosierdzia) oraz zainspirowaniu Apostolskiego Ruchu Bożego Miłosierdzia, który podejmuje te zadania oraz dąży do chrześcijańskiej doskonałości drogą ufności wobec Pana Boga i miłosierdzia względem bliźnich. Zmarła 5 października 1938 roku w Krakowie. Pozostawiła dzienniczek duszy, który zaliczany jest do wybitnych dzieł literatury mistycznej. W 1995 roku została uznana za duchową współzałożycielkę Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Papież Jan Paweł II w 1993 roku dokonał w Rzymie jej beatyfikacji, a w roku 2000 ogłosił ją świętą.

Bruno urodził się w Kolonii około roku 1035. Wykształcony w Paryżu, otrzymał święcenia kapłańskie i wykładał teologię. Pragnąc życia samotnego, założył obok Grenoble klasztor kartuzów, od którego wziął początek nowy zakon. Wezwany przez papieża Urbana II do Rzymu, pomagał mu w sprawach Kościoła. Zmarł 6 października 1101 roku w klasztorze swojego zakonu w Kalabrii.

Błogosławiony Innocenty urodził się w Niardo w roku 1844; zmarł w Bergamo w roku 1890; jego doczesne szczątki spoczywają w kościele parafialnym w Berzo Inferiore. Po ukończeniu studiów w seminarium diecezjalnym został wyświęcony na kapłana. Po krótkim okresie apostołowania w diecezji wstąpił do Kapucynów. Przebywał w różnych klasztorach, ale w klasztorze Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Borno znalazł drogę do świętości. Zapominanie o sobie, zatapianie się w długiej modlitwie, wypełnianie zwyczajnych posług kapłańskich, a także pokornych obowiązków zlecanych mu przez posłuszeństwo (jak np. kwesta), były jego ideałem i drogą do świętości. Otaczany wielką czcią w całej okolicy Valcamonica, został ogłoszony błogosławionym w 1961 roku.

Błogosławiony Innocenty urodził się w Niardo w roku 1844; zmarł w Bergamo w roku 1890; jego doczesne szczątki spoczywają w kościele parafialnym w Berzo Inferiore. Po ukończeniu studiów w seminarium diecezjalnym został wyświęcony na kapłana. Po krótkim okresie apostołowania w diecezji wstąpił do Kapucynów. Przebywał w różnych klasztorach, ale w klasztorze Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Borno znalazł drogę do świętości. Zapominanie o sobie, zatapianie się w długiej modlitwie, wypełnianie zwyczajnych posług kapłańskich, a także pokornych obowiązków zlecanych mu przez posłuszeństwo (jak np. kwesta), były jego ideałem i drogą do świętości. Otaczany wielką czcią w całej okolicy Valcamonica, został ogłoszony błogosławionym w 1961 roku.